Titulu grof Anjoua je prvi u 9. vijeku dao franački kralj Karlo Ćelavi Robertu Jakom. Ingelger i njegov sin su bili vikonti Angersa sve dok Ingelgerov sin Fulk Crveni nije preuzeo titulu grofa Anjoua. Robertijanci i njihovi nasljednici iz dinastije Capet su bili previše zauzeti ratovima s Vikinzima i drugim brigama, te nisu bili u stanju preuzeti grofoviju sve do vladavine Filipa II Augusta više od 270 godina kasnije.
Ingelgerova muška linija je prestala sa grofom Geoffroyom II. Kasniji grofova Anjoua su bili potomci Geoffroyeve sestre Ermengarde od Anjoua i grofa Geoffroya II od Gatinaisa. Njihovi agnatski potomci, koji su uključivali i plantagenetske kraljeve Engleske, nastavili su držati te titule i posjede sve dok francuska monarhija nije preuzela vlast nad područjem. Nakon toga su titule grof od Anjoua te, od 1360. godine vojvoda od Anjou nekoliko puta davane članovima francuskih kraljevskih kuća Valois i Bourbon.
Slično kao i s titulom vojvoda Yorka u Engleskoj, nijedan vojvoda Anjoua (osim prvog), nije bio u stanju da je prenese na nasljednike; oni su ili umirali bez muških nasljednika, vraćali titulu kruni ili preuziomali prijestolje.
Titulu je nosio Philippe, unuk kralja Louisa XIV, prije nego što je preuzeo špansko prijestolje kao Filip V of od Španije. Otada su neki od španskih legitimističkih pretendenata na francusko prijestolje nosili prijestolje sve do današnjih dana, kao što je slučaj s nećakom orleanističkog pretendenta.