Ukupni broj Talijana po saveznoj državi SAD-a Postotni udio Talijana po saveznoj državi SAD-a | |
Ukupna populacija: | 16,549,022 (2020) |
---|---|
Značajna populacija u državama: |
Sjedinjene Američke Države |
Jezici koje govore: | engleski, talijanski i drugi jezici Italije |
Njihove religije: | katolicizam |
Povezane etničke grupe: |
Italijanska dijaspora |
Italoamerikanci (engl. Italian Americans; ital. italoamericani) ili Amerikanci talijanskog porijekla su Amerikanci koji su sami ili njihovi preci porijeklom iz Italije. Najbrojnije italoameričke zajednice žive u urbanim centrima sjeveroistoka i industrijskim središtima Srednjeg Zapada Sjedinjenih Američkih Država dok veće zajednice žive i u brojnim drugim metropolitanskim centrima širom zemlje.[1]
Oko 5.5 milijuna Talijana imigriralo je u SAD u periodu od 1820. do 2004. godine u nekoliko odvojenih valova i uz najveći broj useljenika u periodu XX. vijeka koji su došli sa juga Italije. U početku je u SAD dolazio velik broj muškaraca samaca koji su zarađeni novac slali porodicama u Italiju gdje su se nakon određenog perioda boravka u SAD-u i vraćali; ipak ta se praksa vremenom mijenjala sa sve većim brojem useljenika koji su ostajali u SAD-u i stvarali zajednice koje postoje sve do danas.[2]
Do 1870, prije velikog vala talijanskih migracija u SAD, u zemlji je živjelo manje od 25.000 talijanskih migranata od kojih su brojni bili izbjeglice sa sjevera Italije koji su bježali od nasilja koje je bilo sastani dio procesa Ujedinjenja Italija.[3]
Useljavanje se intenziviralo u periodu 1870-ih kada se u jednoj deceniji uselilo duplo više Talijana nego u prethodnih pet decenija zajedno.[4][5] Porast se nastavio i dosegao novi vrhunac u periodu između 1880. i 1914. godine kada se 4 miliona Talijana naslilo u SAD-u[4][5] od čega najviše njih iz osiromašenih i opustošenih ruralnih južnih pokrajina Abruzzo, Molise, Campania, Apulia, Basilicata, Calabria i Sicilija.[6][7][8] Ovaj je period useljavanja naglo prekinut 1914. godine kada je počeo Prvi svjetski rat i uz izuzetak 1922. godine broj godišnje useljenih Talijana više nikada neće doseći predratnu razinu iako će brojni Talijani nastaviti dolaziti u SAD bez obzira na nova restriktivnija pravila imigracijskog sustava. Jedan od najrestriktivnijih zakona bio je zakon iz 1924. kojim je Kongres SAD-a uveo kvote za pojedine zemlje određene prema udjelu pojedine grupe u ukupnom stanovništu SAD-a 1920. godine, a sve sa ciljem otežavanja useljavanja iz južne i istočne Evrope.[9][10][11][12][13][14]
Više je različitih faktora utjecalo na naseljavanje Talijana u SAD-u. Sama talijanska država je nakon ujedinjenja poticala iseljavanje u SAD kako bi se smanjio ekonomski pritisak na ekonomski razorene južne krajeve. U isto vrijeme Američki građanski rat je uz pola miliona smrtno stradalih ili ranjenih u SAD-u stvorio situaciju nestašice radne snage pri čemu su Talijani prihvatali slano plaćene manuelne poslove. Pri tome su se naseljavali u gradovima sjeveroistoka SAD-a i u drugim industrijskim centrima gdje su postojali poslovi za radničku klasu. Djeca useljenika remenom su postupno napredovala u američkom društvu te je zajednica dostigla nacionalni prosjek SAD-a do 1970. Talijanska zajednica u SAD-u često se kolektivno označava kao grupa ljudi privrženih jakim porodičnim vezama, rimokatoličkoj crkvi, bratskim organizacijama i političkim partijama.