Mercija

„Mersija” preusmjerava ovdje. Za ostala značenja, v. Mersija (razvrstavanje).

Miercna rīce Kraljevina Mercija ? 527–918 ? Križ Svetog Albana Leofricov orao Širenje Kraljevine Mercije: 6. vijek (tamnozeleno); 7. vijek (zeleno); 8. vijek (žuto). Glavni grad Tamworth Jezik/ci Staroengleski (Englisc) Religija Paganizam krščanstvo Vlast Monarhija Monarsi (v. punu listu)  - 527–? Icel  - 584–593 Creoda  - 626–655 Penda  - 757–796 Offa  - 918 Ælfwynn Historija  - Icel vodi Angle preko Sjevernog mora (tradicionalni datum)  - Creoda postaje prvi istinski mercijski monarh u Tamworthu 584  - Mercija anektirana u Wessex čime je stvorena Kraljevina Engleska 4. decembar Valuta Funta sterlinga

Mercija ili Mersija (fonetski:ˈmɜrsiə, ˈmɜrʃə)^[1] je bilo jedno od kraljevstava anglosaksonske Heptarhije. Središte joj je bila rijeka Trent i njene pritoke u oblasti danas poznatoj kao Midlands. Ime predstavlja latinizaciju staroengleskog naziva Mierce ili Myrce, što znači "graničari".

Mercija se graničila sa Nortumbrijom, Powysom, kraljevstvima južnog Walesa, Wessexom, Sussexom, Essexom i Istočnom Anglijom.

Počeci države se tradicionalno vezuju uz 6. vijek, odnosno Icela, polumitskog vođu Angla koji je prešao Sjeverno more te čiji su se potomci naselili na području Mercije. Kao prvi historijski atestirani kralj se spominje Creoda, koji je na vlast došao oko 584. Od početka 7. do kraja 8. vijeka Mercija se borila sa Nortumbrijom za hegemoniju nad ostalim anglosaksonskim kraljevstvima. Ishod bitke kod Ellenduna 823. je pak hegemoniju prepustila njenom južnom susjedu Wessexu. Slabljenju Mercije je doprinijela i invazija Danaca krajem 8. vijeka, koja je dovela do okupacije istočnog dijela države. Preostali dio je pao u vazalni odnos prema Wessexu. Nakon smrti kralja kralja Aethelflaeda je 917. pripojena Wessexu, te je tako postala dio Engleske. Mercija je nakon toga neko vrijeme postojala kao zasebna administrativna jedinica sve do 1017. Mercijanci se kao poseban narod posljednji put spominju 1049.

Izraz Mercija se danas široko koristi od strane vojnih jedinica, policijskih organa, te raznih nevladinih organizacija u suvremenoj Engleskoj.

1. ↑ Roach & Hartman, eds. (1997) English Pronouncing Dictionary, 15th edition. (Cambridge University Press). p. 316; see also J.C. Wells, Longman Pronouncing Dictionary and Upton et al., Oxford Dictionary of Pronunciation for Current English.