Organska poljoprivreda

Organska poljoprivredna proizvodnja je oblik poljoprivrede koji se zasniva na upotrebi rotacije useva, zelenišnog đubrenja, komposta i biološke kontrole insekata. Organska proizvodnja podrazumeva upotrebu đubriva i pesticida (herbicidi, fungicidi i insekticidi) koji se smatraju prirodnim, a isključuje se ili strogo ograničava upotreba sredstava kao što su: sintetička petrohemijska đubriva i pesticidi; regulatori rasta (hormoni); upotreba antibiotika kod žive stoke; genetski modifikovanih organizama,^[1] ljudskog kanalizacionog otpada i nanomaterijala.^[2] Održivi razvoj, otvorenost, nezavisnost, zdravlje i sigurnost su osnovni razlozi za uvođenje organske proizvodnje.

Metode organske poljoprivredne proizvodnje su međunarodno pravno regulisane i sprovode se od strane mnogih zemalja, a zasnovane su na standardima uspostavljenim od strane Međunarodne federacije pokreta za organsku poljoprivredu (engl. International Federation of Organic Agriculture Movements), međunaronde krovne organizacije za organsku proizvodnju, koja je osnovana 1972.

Tržište za organsku hranu i druge organske proizvode ubrzano raste od 1990. godine, i 2012. godine je dostiglo vrednost od 63 milijarde dolara. Ovakvi zahtevi su doveli do povećanja površina na kojima se primenjuju principi organske proizvodnje. Ovaj rast od 2001. do 2011. iznosi oko 8,9% godišnje. Organska proizvodnja se u 2011. godini primenjivala na približno 37 miliona hektara, što predstavlja oko 0,9% svjetskih obradivih površina.

1. ↑ Directorate General for Agriculture and Rural Development of the European Commission What is organic farming
2. ↑ Paull, John (2011) "Nanomaterials in food and agriculture: The big issue of small matter for organic food and farming", Proceedings of the Third Scientific Conference of ISOFAR (International Society of Organic Agriculture Research), 28 September - 1 October, Namyangju, Korea., 2:96-99.