Back Prosa Afrikaans Prosa ALS Prosa AN نثر Arabic نثر ARZ গদ্য Assamese Prosa AST Nəsr Azerbaijani نثر AZB Проза Bashkir
 | Ovaj članak ili jedan njegov dio nije preveden ili je samo djelimično preveden. Ako smatrate da ste sposobni prevesti ga, pogledajte kako uređivati članak, kliknite na link uredi i prevedite ga vodeći računa o standardima Wikipedije i srpskohrvatskog jezika. |
| Književnost |
|---|
 |
| Osnovni oblici |
| Osnovni žanr |
| Mediji |
| Tehnike |
| Historija |
| Književnost po jezicima i porijeklu |
| Rasprave |
Proza je vrsta književnosti koja ne slijedi predodređen način pisanja. Proza jednostavno kaže nešto bez pokušaja da uljepša tj. koristi stilske figure. Proza naravno može biti lijepa, ali ne zbog načina na koji je pisana nego zbog onoga što je rečeno. Romani pripadaju prozi. Roman je zapravo samo duža priča napisana u proznom stilu. Jedan od prvih primjera romona u Evropi je "Don Kihot". Puno ranije, na Bliskom Istoku se pojavljuju "Priče iz hiljadu i jedne noći", ili čak ranije, u Aziji, nastaje priča "Tri Kraljevstva". Danas se prozu nalazimo u različitim oblicima. Filozofski, historijski i novinarski radovi, su također primjeri proznog stila.
Proza (lat. proza oratio – upravni, direktni govor) je način izražavanja i pisanja koji obično nije metrički tako čvrsto određen kao poezija (stih, metrika, ritam, rima, akcenat)[1], te koji ima različite funkcije u standardnom i književnom jeziku. U standardnom jeziku upotrebljava se u svrhu svakidašnjeg sporazumevanja, a u književnom jeziku u diskurzivnim književnim vrstama (esej, rasprava, traktat i sl.), zatim u memoarskoj književnosti, i, posebno nakon renesanse, u raznim epskim i dramskim formama. Mada u nekim graničnim slučajevima proza može da poprimi neka formalna obeležja poezije (ritmička proza, poetski roman), pa i njeno afektivno, emotivno i imaginativno dejstvo, proza i u svojim dotjeranijim oblicima ipak obično ima naglašeniju referencijalnu i kognitivnu funkciju, te se u njenoj komunikaciji podrazumeva znatno neposrednija povezanost između opisivanog i opisanog. Krajnji stepen povezanosti između sadržaja i njegovog iskaza postignut je u naučnoj prozi – koja je zbog toga na najdonjoj lestvici interesovanja jednog teoretičara književnosti.
Proza se pojavila već u najstarijim književnim oblicima kao što su bajke i mitovi, a oduvek se koristi u napisima, ugovorima, pravničkim tekstovima, hronikama i sl.
Proza je vrsta umetničke književnosti gde su reči u književnim delima pre svega shvaćene preko njihovog direktnog, stvarnog značenja, za razliku od poezije kod koje se reči organizuju na takav način da se razumevanje reči usmerava u pravcu njihovih asocijacija koje nisu nužno vezane za stvarna značenja reči i u svetu realnosti.
Prozu karakterišu slobodni stil pisanja koji, za razliku od poezije, ne sledi principe ritmike i rime. Za razliku od poezije koja se ostvaruje u stihovima, proza se ostvaruje punim smislenim rečenicama čije se značenje prihvata onako kakvo je njihovo stvarno značenje.
Obično se deli na pripovjednu, naučnu i besjedničku prozu.
- ↑ "Verse" Arhivirano 2012-09-19 na Wayback Machine-u, "Types-Of-Poetry", Screen 1