Raymond Radiguet

Raymond Radiguet (18.6.1903 – 12.12.1923.) bio je francuski pisac najpoznatiji po kontroverznom romanu Le Diable au corps (Đavo u tijelu).

Rođen je u mjestu Saint-Maur, blizu Pariza; njegov je otac bio karikaturist. Godine 1917. se preselio u Pariz da bi studirao u Lycée Charlemagne. Studije je vrlo brzo napustio kako bi se počeo baviti novinarstvom i književnošću. Brzo se sprijateljio s glavnim ličnostima modernističke scene, kao što su Picasso, Max Jacob, Juan Gris, a posebno Jean Cocteau, koji mu je postao mentor, a prema tadašnjim glasinama, i ljubavnik. Radiguet je istodobno imao ljubavne veze sa ženama, zbog čega je Cocteau postao predmetom Hemingwayevih zadirkivanja koji je svog poznanika upozoravao da se "Monsieur Bébé" (Radiguetov nadimak) odao porocima i "voli žene".^[1][2]

Početkom godine 1923. Radiguet je napisao svoj prvi i najpoznatiji roman, Le Diable au corps (Đavo u tijelu). Priča o mladoj ženi koja se upušta u ljubavnu vezu sa šesnaestogodišnjakom dok joj je suprug na fronti je izazvala skandal u zemlji koja se još oporavljala od posljedica Prvog svjetskog rata. Iako je Radiguet to poricao, naknadno je utvrđeno da je Radiguet zaplet temeljio na vlastitim iskustvima. Roman je osim toga mnoge kritičare ispočetka odbio agresivnom reklamnom kampanjom, ali su kasnije Radiguetu priznali književni talent.

Njegov drugi roman, Le bal du Comte d'Orgel, koji se također bavi preljubom, objavljen je posthumno 1924. Radiguet je prije toga umro u dobi od 20 godina od tifusa, kojim se zarazio putujući na izlet s Cocteauom.

Radiguetov magnum opus je još dva puta izazvao skandal. Godine 1947. Claude Autant-Lara je snimio filmsku adapataciju Le diable au corps s Gerardom Philipeom u glavnoj ulozi, a ona je izazvala zgražanje zbog toga što se pojavila nekom nakon Drugog svjetskog rata. Godine 1986. talijanski režiser Marco Bellocchio je snimio svoju adaptaciju pod nazivom Il diavolo in corpo, poznatu kao prvi mainstream film sa scenama nesimuliranog seksa.

1. ↑ Thurston, Michael: "Genre, Gender, and Truth in Death in the Afternoon," The Hemingway Review, Spring 1998
2. ↑ Ernest Hemingway, Death in the Afternoon, p.71