Back Morte a Venezia AN الموت في البندقية (فيلم) Arabic الموت فى البندقيه ARZ Смърт във Венеция Bulgarian Morte a Venezia Catalan Smrt v Benátkách (film) Czech Morte a Venezia Welsh Døden i Venedig (film) Danish Tod in Venedig (Film) German Θάνατος στη Βενετία Greek
| Morte a Venezia | |
|---|---|
| Režija | Luchino Visconti |
| Producent | Luchino Visconti |
| Scenario | Luchino Visconti Nicola Badalucco |
| Predložak | Smrt u Veneciji; autor: Thomas Mann |
| Uloge | Dirk Bogarde Silvana Mangano Romolo Valli Mark Burns Björn Andrésen |
| Muzika | Gustav Mahler |
| Fotografija | Pasqualino De Santis |
| Montaža | Ruggero Mastroianni |
| Distribucija | Warner Bros. |
| Datum(i) premijere | 1. 3. 1971
|
| Trajanje | 130 min. |
| Zemlja |  Italija Francuska |
| Jezik | engleski francuski italijanski poljski |
| Budžet | 2 mil. $[1] |
Smrt u Veneciji (ital. Morte a Venezia; fr. Mort à Venise) je italijansko-francuski igrani film snimljen 1971. godine u režiji Luchina Viscontija. Predstavlja adaptaciju istoimene pripovjetke njemačkog pisca Thomasa Manna. Protagonist, koga tumači Dirk Bogarde, je Gustav von Aschenbach, avangardni kompozitor koji početkom 1910-ih dolazi u Veneciju kako bi popravio narušeno zdravlje i tom prilikom slučajno vidi i postane opčinjen poljskim dječakom Tadziom (čiji lik tumači Björn Andrésen) koji u Veneciji provodi godišnji odmor sa svojom majkom. Radnja prikazuje kako von Aschenbach zbog Tadzia odlučuje ostati u Veneciji čak i kada u njoj izbije epidemija kolere od čijih će posljedica na kraju preminuti.
Smrt u Veneciji se uglavnom držala predloška, osim u tome što je profesija protagonista izmijenjena iz književnika u kompozitora, a njegov lik velikim dijelom modeliran na znamenitom austrijskom kompozitoru Gustavu Mahleru čija se muzika koristi u samom filmu. Viscontijev je film doživio veliki uspjeh, pri čemu su kritičari posebno hvalili način na koji je Visconti na implicitan, ali efektan način, prikazao žudnju protagonista prema dječaku. Film je dobio posebnu nagradu na Kanskom festivalu, kao i niz drugih prestižnih nagrada, te se smatra jednim od najpoznatijih i najuspješnijih ostvarenja Viscntijeve kinematografije. Björn Andrésen, koji je u vrijeme snimanja imao 16 godina, je, pak, često navodio da mu je taj film zapečatio glumačku karijeru, jer su na temelju načina na koji ga je prikazao Visconti, koji je bio poznat kao gej, pogrešno zaključili da ima homoseksualne sklonosti; Andrésen je također tvrdio da ga je Visconti, pod izgovorom da ga bolje pripremi za ulogu, sa sobom vodio u gej barove gdje je bio izložen nizu neugodnih situacija.[2]
- ↑ Leftist Visconti Lives Right, But Not Under a Bridge Kramer, Carol. Chicago Tribune (1963-Current file) [Chicago, Ill] 11 July 1971: e1.
- ↑ „'I'm not Germaine's toy,' says cover boy”. Fairfax Digital accessdate=25. XII 2008. 2003-10-18.