Specijalni efekti

Iluzije ili varke oka koje se koriste radi potrebe filma, televizije, kazališta ili video igara kako bi se dočarali nepostojeći događaji, fenomeni ili bića u priči ili u virtualnom svijetu se tradicionalno zovu specijalni efekti (skraćenica SFX, SPFX ili FX).

Specijalni efekti su tradicionalno podijeljeni na kategorije optičkih efekata i mehaničkih efekata. Pojavom digitalne kamere pojavila se razlika između specijalnih i vizualnih efekata, jer se potonji odnosi na digitalnu post-produkciju dok se specijalni efekti koriste za mehaničke ili optičke efekte.

Mehanički ili fizički efekti se ostvaruju odmah tijekom snimanja. Uključuju scenografiju, modele, animatroniku, pirotehniku ili efekte atmosfere: stvaranje vjetra, kiše, magle, oblaka itd. Neki su primjeri dojam da automobil vozi sam od sebe, ili eksplozija zgrade. Šminka se povremeno koristi na glumcima kako bi se dočarala strašna bića ili teške ozljede, poput primjerice u filmu Terminator.

od 1990-ih, kompjuterska animacija (CGI) se počela koristiti sve češće u industriji specijalnih efekata. Daje filmašima veću kontrolu i dozvoljava da se efekti izvedu sigurnije ili uvjerljivije, te uz manje troškove. Kao rezultat toga, mnoge tehnike optičkih i mehaničkih efekata su zamijenjene CGI-om.