Synthpop

Synthpop (skraćeno od synthesizer pop)^[3], znan još i kao techno-pop,^[4][5] bio je podžanr novog vala koji se pojavio tokom 70-ih godina, a vrhunac popularnosti ostvario je tokom 80-ih godina; glavna karakteristika synthpopa kao pravca bilo je korištenje sintesajzera kao dominantnog instrumenta. Korijeni synthpopa mogu se naći već u 60-im i 70-im godinama, kada se sintesajzer postepeno koristio u progresivnom rocku, elektronici, art rocku i discu, a posebice u opusu tzv. "krautrock" bendova poput Kraftwerka, koji se smatraju pionirima u korištenju sintesajzera u muzici. Kao zasebni žanr, synthpop se razvio u kontinentalnoj Europi, Ujedinjenom Kraljevstvu i Japanu kao dio šireg, post-punk pokreta, odnosno kao podžanr novog vala, krajem 70-ih i tokom cijelih 80-ih godina.

Pionirima syntpopa smatraju se Kraftwerk, njemački bend koji je već sredinom 70-ih godina pobrao kritike zbog svog korištenja sintesajzera, posebice u pjesmi "Autobahn". Drugi rani pioniri su japanski bend Yellow Magic Orchestra te britanski novovalni bendovi Ultravox, the Human League i Berlin Blondes. The Human League su koristili monofone sintesajzere kako bi proizvodili jednostavan i oštar zvuk. Ipak, pravim začetkom syntpopa smatra se 1979. godina, kada se Gary Numan probio na vrh top lista singlom "Cars", odnosno albumom The Pleasure Principle, nakon čega su brojni bendovi početkom 80-ih godina počeli koristiti sintesajzere, uključujući debitante poput Depeche Modea, Talk Talka ili Eurythmicsa, ali i iz 70-ih godina prisutne Japan i Orchestral Manoeuvres in the Dark. S druge strane, YMO je u Japanu otvorio put synthpop bendovima kao što su P-MODEL, Plastics i Hikashu. Razvoj jeftinih polifonih sintesajzera, definiranje MIDI standarda i korištenje dance beatova, dovelo je do toga da je synthpop postao komercijalniji i pristupačniji pravac. Sve ovo, kombinirano s prihvaćanjem synthpopa od strane stilski samosvjesnih izvođača utjecajnog novog romantizma te usponom MTV-ja, dovelo je do toga da su mnogi britanski synthpop bendovi (npr. Culture Club, Cutting Crew, Duran Duran, Spanadu Ballet i drugi) imali velikog uspjeha u Sjedinjenim Državama.

Povremeno se termin "synthpop" koristi simultano s terminom "elektropop",^[5] mada je potonji podžanr synthpopa koji se više bazira na jednom jačem, elektronskom zvuku.^[6] S druge strane, synthpop autori su bili skloniji kombiniranju stilskih elemenata pravca s idejnim odlikama novog vala, poput složenih i ambijentalnih melodija te kompleksnih i samosvjesnih tekstova. Od sredine do kraja 80-ih, bendovi poput Erasurea i Pet Shop Boysa su razvili specifičan plesni zvuk koji je poharao američke top liste, ali je pravac već pred kraj 80-ih počeo gubiti na popularnosti, tako da je novovalni synthpop bendova kao što su a-ha ili Alphaville lagano gubio borbu s nadolazećim houseom i technom. Krajem 90-ih godina, indietronica i electroclash pokreti počeli su buditi novi interes za novi val, a veliko oživljavanje pravca desilo se u 21. vijeku kada su komercijalni uspjeh ostvarili izvođači kao što su Lady Gaga, Rihanna, La Roux, Owl City, M83 i Chvrches.

Iako su neki kritičari isticali navodni nedostatak emocije i muzikalnosti u pokretu, synthpop je bio jedan od najutjecajnijih muzičkih pravaca 80-ih godina. Sintesajzer je postao relevantan instrument zahvaljujući upravo synthpopu, a pravac je direktno utjecao na formiranje podžanrova kao što su house i techno, kao i, posredno, na druge žanrove i individualna djela.

1. ↑ Fisher, Mark (2010). „You Remind Me of Gold: Dialogue with Simon Reynolds”. Kaleidoscope (9). 
2. ↑ Glenn Appell; David Hemphill (2006). American popular music: a multicultural history. Belmont, CA: Thomson Wadsworth. str. 423. ISBN 978-0155062290. Pristupljeno 12 May 2012. »The 1980s brought the dawning age of the synthesizer in rock. Synth pop, a spare, synthesizer-based dance pop sound, was its first embodiment.« 
3. ↑ Trynka & Bacon 1996: str. 60
4. ↑ „unknown”. Stereo Review 48: 89. 1983. 
5. ↑ ^{5,0 5,1} Collins, Schedel & Wilson 2013: str. 97, "synth pop (also called electro pop, techno pop, and the like)"; Hoffmann 2004: str. 2153, "Techno-pop, also termed synth-pop or electro-pop"
6. ↑ Jones 2006: str. 107 sfn error: no target: CITEREFJones2006 (help)