Tahiridska Monarhija

Tahiridska Monarhija طاهریان ←   821. – 873.   → Karta Tahiridske Monarhije Glavni grad Merv, Nišapur (kasnije) Jezik/ci perzijski Religija sunitski islam Vlada Monarhija Emir  - 821.-822. Tahir ibn Husein (prvi)  - 862.-873. Muhamed bin Tahir (zadnji) Historija srednji vijek  - Uspostavljena 821.  - Ukinuta 873.

Tahiridska Monarhija (perz. طاهریان) je naziv za iransku državu koja je u 9. vijeku obuhvaćala sjeveroistočna područja Velikog Irana: današnji Iran, Afganistan, Tadžikistan, Turkmenistan i Uzbekistan. Prijestolnica je prvotno bila smještena u Mervu, a potom je prebačena u Nišapur. Taharidi se uz Samanide smatraju prvom nezavisnom iranskom dinastijom nakon Sasanidske Monarhije.

Tahiridi su kao abasidski vazali prvotno vladali u Horasanu, no s vremenom su ostvarivali sve veći stupanj samostalnosti. Osnivač Taharidske Monarhije bio je Tahir ibn Husein, general koji je u početku karijere služio abasidskog kalifa iz Bagdada, a potom je zbog zasluga dobio velike dijelove zemlje u istočnom Iranu. Tahiridi su ubrzo proširili utjecaj i do Indije, a igrali su važnu vojnu ulogu i u samom Bagdadu budući da su bili cijenjeni kao vrsni ratnici. Taharidska država nestala je 873. godine kada je pripojena Safaridskoj Monarhiji.