Velika koalicija je naziv koji se u državama s parlamentarnim sistemom vladavine koristi za koalicije sačinjene od predstavnike dvije ili višu najjačih političkih stranaka koje su ideološki suprotstavljene i/ili predstavljaju tradicionalne izborne suparnike.
Takve koalicije se najčešće stvaraju u izvanrednim okolnostima kao što su rat ili teška ekonomska kriza, kada potrebno ostvariti nacionalno jedinstvo ili postići konsenzus o nekim teškim i nepopularnim mjerama. Klasičan primjer predstavlja Velika Britanija, koja je imala vlade velike koalicije za vrijeme prvog svjetskog rata, velike ekonomske krize i drugog svjetskog rata.
Velike koalicije se ponekad stvaraju i iz pragmatičnih razloga, odnosno u situacijama kada je rezultat parlamentarnih izbora takav da nijedna od dvije vodeće stranke ne može sastaviti sigurnu parlamentarnu većinu. Stvaranje velike koalicije se u takvim situacijama smatra pogodnijim rješenjem od raspisivanja novih izbora, odnosno formiranja nestabilne i nelegitimne manjinske vlade.
Takve velike koalicije su postale prilično česte u Evropi nakon drugog svjetskog rata, odnosno nakon završetka hladnog rata i okretanja mnogih socijalističkih i socijaldemokratskih stranaka prema centru, čime su se počele brisati ideološke razlike između i njih i demokršćanskih stranaka koje su im bile glavni suparnici.
S druge strane, velike koalicije se mogu ustanoviti i kao svojevrsni sanitarni kordon, odnosno u svrhu marginalizacije i isključivanaj iz vlasti stranaka ekstremne ljevice i desnice koje se smatraju neprihvatljivima u modernoj demokraciji.