Aklat ni Daniel

Ang Aklat ni Daniel^[1] ay isa sa mga aklat sa Tanakh Hudyo at Bibliyang Kristiyano. Ayon sa tradisyon ng mga Hudyo, ang aklat na ito ay isinulat noong ipatapon ang mga Hudyo sa Babilonya, mga ika-anim na daantaon BCE. Umiikot ang aklat sa tauhang si Daniel (isang kathang isip na pigura) na naging tagapayo ni Nabucodonosor II, ang hari ng Babilonia noong mga 605–562 BK.^[2] Ang aklat na ito ay isinulat ng isang hindi kilalang Hudyo na nauukol sa pag-uusig ng mga Hudyo at paglalapastangan sa Templo ng Herusalem ng Pinuno ng Imperyong Seleucid na si Antiochus IV Epiphanes noong ika-2 siglo BCE.

Sumasailalim ito sa bahaging Ketuvim sa Tanakh ng mga Hudyo, habang sumasailalim naman ito sa Mga Propeta sa Bibliya ng mga Kristyano.

1. ↑ Maling banggit (Hindi tamang <ref> tag; walang binigay na teksto para sa refs na may pangalang Biblia3); $2
2. ↑ Maling banggit (Hindi tamang <ref> tag; walang binigay na teksto para sa refs na may pangalang Biblia); $2