Partido Komunista ng Tsina

Partido Komunista ng Tsina 中国共产党 (Tsino) Zhōngguó Gòngchǎndǎng
Islogan	为人民服务! Wèi Rénmín Fúwù "Paglingkuran ang sambayanan!"
Itinatag	23 Hulyo 1921
Punong-tanggapan	Zhongnanhai, Xicheng, Pekin
Pahayagan	Dyaryong Bayan
Pangakabataang Bagwis	Liga ng Kabataang Komunista
Piyonerong Bagwis	Kabataang Piyonero
Sandatahang Bagwis	Hukbong Mapagpalayang Bayan Sandatahang Pulisyang Bayan
Bilang ng kasapi  (2023)	99,185,000
Palakuruan	Socialism with Chinese characteristics Komunismo Marxismo–Leninismo Kaisipang Mao Zedong Teoryang Deng Xiaoping Three Represents Scientific Outlook on Development Kaisipang Xi Jinping
Kasapaing pandaigdig	IMCWP
Opisyal na kulay	Red
Pambansang Kongresong Bayan (Ika-13)	2,090 / 2,980
NPC Standing Committee (14th)	117 / 175
Logo
Website
12371.cn

Ang Partidong Komunista ng Tsina ay ang partidong nagtatag at nangingibabaw sa Republikang Bayan ng Tsina. Ito ang ikalawang pinakamalaking partidong pampolitika sa buong mundo, kasunod ng Partido Bharatiya Janata ng Indiya.

Pinangunahan nina Chen Duxiu and Li Dazhao ang pagtatatag ng PKT noong 1921 sa gabay ng Kawanihan sa Malayong Silangan ng Partido Komunista Ruso (Bolshebista) at Komunistang Internasyonal. Sa una ay humanay ito sa nasyonalistang Kuomintang ngunit naghiwalay nang tinalikuran sila ni Chiang Kai-shek noong 1927 at nagsimulang ng kampanyang pagpuksa ng libu-libong komunista, na naghudyat ng matagalang digmaang sibil sa bansa. Nilikha ng partido ang Hukbong Mapagpalayang Bayan na nagsagawa ng gerilyang pakikilaglaban; isang mahalagang halimbawa nito ang Mahabang Martsa kung saan dramatikong umatras ang mga gerilyerong pinamunuan ni Mao Zedong sa pamamagitan ng paglakad ng libu-libong kilometro sa Tsina upang maiwasan ang pagkubkob. Sa pagsiklab ng Ikalawang Digmaang Sino-Hapones noong 1937 ay muling bumuo ang PKT at KMT ng nagkakaisang hanay upang matalo ang mga Hapones. Nang sumuko ang Imperyo ng Hapon noong 1945 ay nagsagupaan ulit ang dalawang partido, subalit pinagtibay na ng PKT ang kanilang base ng suporta sa mga magsasaka sa kanayunan dulot ng mga patakaran nito sa repormang panlupa. Nagtagumpay ang himagsikang komunista na nagpabuwelta sa KMT sa Taiwan, at noong 1 Oktubre 1949 ay inihayag ang Tsina na republikang bayan.

Sa una ay malapit na nakipag-alyansa ang Tsina sa Unyong Sobyetiko. Gayunpaman, nagkaroon ang PKT ng ideolohikong paghihiwalay sa Partido Komunista ng USSR sa de-Stalinisasyon at mga katamtamang polisiya ni Nikita Khruschev. Sa pamumuno ni Mao ay inilunsad ng partido ang Dakilang Luksong Pasulong upang magtransisyon ang bansa mula sa ekonomiyang agrikultural tungo sa isang kapangyarihang industriyal, nagresulta ito sa malawakang taggutom at milyun-milyong mamamayan ang nasawi. Nanangambang humihina ang kanyang impluwensya, inumpisahan ni Mao ang Himagsikang Pangkultura upang gapiin ang mga natitirang kapitalista at reaksyonaryong elemento sa partido. Pinatuloy ito ng Gang ng Apat sa kanyang pagkamatay bago sila ipatalsik ng paksyong di-radikal.

Opisyal na sumusunod sa Marxismo–Leninismo at Kaisipang Mao Zedong, nakaorganisa ang PKT batay sa Leninistang prinsipyo ng demokratikong sentralismo, kung saan bukas ang talakayang pampatakaran sa kondisyon ng pagkakaisa ng mga kasapi ng partido sa pagtataguyod ng napagkasunduang pasya. Ang pinakamataas nitong organo ay ang Pambansang Kongreso, na nagpupulong pagkatapos ng limang taon. Kapag wala ito sa sesyon, itinatalaga ang Komite Sentral bilang pinakamataas na lupon, at inaatasan ang karamihan sa mga tungkulin at responsibilidad ng partido sa Politburo ng Partido Komunista ng Tsina at Komite Permanente nito.