Back Mahmoed II Afrikaans Mahmud II. ALS محمود الثاني Arabic محمود التانى ARZ Mahmut II AST II Mahmud Azerbaijani ایکینجی محمود AZB Мәхмүт II Bashkir Махмуд II Byelorussian Махмуд II BE-X-OLD
| II. Mahmud | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| İslâm Halifesi Emîrü'l-mü'minîn İki Kutsal Caminin Hizmetkârı | |||||
 Fransız ressam Henri–Guillaume Schlesinger tarafından çizilmiş portresi, 1839. | |||||
| 30. Osmanlı Padişahı | |||||
| Hüküm süresi | 28 Temmuz 1808 - 1 Temmuz 1839 (30 yıl, 11 ay ve 3 gün) | ||||
| Önce gelen | IV. Mustafa | ||||
| Sonra gelen | Abdülmecid | ||||
| 109. İslâm Halifesi | |||||
| Hüküm süresi | 28 Temmuz 1808 - 1 Temmuz 1839 | ||||
| Önce gelen | IV. Mustafa | ||||
| Sonra gelen | Abdülmecid | ||||
| Doğum | 20 Temmuz 1785 Topkapı Sarayı, Konstantiniyye, Osmanlı İmparatorluğu | ||||
| Ölüm | 1 Temmuz 1839 (53 yaşında) Konstantiniyye, Osmanlı İmparatorluğu | ||||
| Defin | II. Mahmud Türbesi, Fatih, İstanbul, Türkiye | ||||
| Eş(ler)i | |||||
| Çocuk(lar)ı | |||||
| |||||
| Hanedan | Osmanlı Hanedanı | ||||
| Babası | I. Abdülhamid | ||||
| Annesi | Nakşidil Sultan | ||||
| Dini | İslam | ||||
| İmza |  | ||||
II. Mahmud (Osmanlı Türkçesi: محمود ثانى Mahmud-u sānī, محمود عدلى Mahmud-u Âdlî; d. 20 Temmuz 1785, İstanbul – ö. 1 Temmuz 1839, İstanbul), 30. Osmanlı padişahı ve 109. İslam halifesidir. Osman Gazi ve Sultan İbrahim'den sonra Osmanlı Hanedanı'nın üçüncü ve son soy atasıdır. Son altı Osmanlı padişahından ikisi onun oğlu dördü ise torunudur.
Tahtta kaldığı 31 yıl, Osmanlı tarihinin siyasi açıdan en bunalımlı dönemlerinden biridir. Balkanlarda imparatorluğun dağılma sürecini başlatan Sırp ve Yunan isyanları; Rus, İngiliz ve Fransız donanmalarının Navarin'de Osmanlı donanmasını imha etmesi ve asi ilan ettiği Mısır Valisi Kavalalı Mehmet Ali Paşa'nın ordularının Suriye ve Anadolu'yu geçerek Kütahya'ya kadar gelmeleri gibi olaylar ile karşı karşıya kalan Sultan II. Mahmud, bir diğer taraftan gerçekleştirdiği reformlarla imparatorluğun çehresini değiştirerek Osmanlı modernleşmesinin temellerini atmış, ölümünden dört ay sonra ilan edilen Tanzimat Fermanı'na giden yolun hazırlayıcısı olmuştur.[1] Hükümdarlığı dönemindeki icraatları nedeniyle bazıları kendini devleti tekrar ihya etmek üzere her yüzyılda bir gelmesi beklenen müceddid olarak kabul edip büyük sıfatıyla yâd etmiş; muhalifleri ise yaptığı reformlardan dolayı "gavûr padişah" olarak nitelendirmişlerdir. Siyaseten (yargılamasız) idam yetkisini kullanan son padişahtır.
- ^ Robert Mantran (Haziran 1995). Osmanlı İmparatorluğu Tarihi 2. II. Mahmut ve İktidardaki Kararsızlıkları. ADAM. ss. 27-31.