Back Oostvaardersplassen CEB Oostvaardersplassen German Oostvaardersplassen English Oostvaardersplassen Esperanto Oostvaardersplassen Spanish Oostvaardersplassen Finnish Oostvaardersplassen French Oostvaardersplassen Italian Oostvaardersplassen NDS-NL Оствардерсплассе Russian
| Oostvaardersplassen | ||
|---|---|---|
| Natuurgebied | ||
  | ||
| Situering | ||
| Locatie | Flevoland | |
| Coördinaten | 52° 27′ NB, 5° 21′ OL | |
| Dichtstbijzijnde plaats | Lelystad | |
| Informatie | ||
| Oppervlakte | 56 km² | |
| Beheer | Staatsbosbeheer | |
| Foto's | ||
| ||
Overzichtskaart Oostvaardersplassen (december 2015)
| ||
| ||
Oostvaardersplassen
| ||
De Oostvaardersplassen vormen een natuurgebied van zo'n 5600 ha (56 km²) tussen Almere en Lelystad in de Nederlandse provincie Flevoland. Het gebied is ontstaan na de drooglegging van de Flevopolders (1950–1968) en dus relatief jong. De Oostvaardersplassen zijn van internationaal belang als moerasgebied en overwinteringsgebied voor vogels. Het gebied is ruwweg in twee gedeelten te onderscheiden: een nat (ca. 3600 ha) en een droog (ca. 2000 ha) gedeelte. Het droge gedeelte wordt open gehouden door grote grazers (rund, paard en edelhert) en kleine grazers (m.n. ganzen). Het gebied maakt deel uit van het in 2018 opgerichte Nationaal Park Nieuw Land.
Het gebied is beperkt toegankelijk voor bezoekers en geniet wettelijke bescherming. Het is vrijwel geheel aangewezen als Vogelrichtlijngebied (5505 ha) en Staatsnatuurmonument (5600 ha). Sinds 1999 is het natuurgebied voorzien van het Europees diploma voor Natuurbeheer, een erkenning door de Raad van Europa die iedere vijf jaar wordt geëvalueerd. In 2009 zijn de Oostvaardersplassen definitief aangewezen als Natura 2000-gebied.[1]
De Oostvaardersplassen worden beheerd door Staatsbosbeheer. De in de jaren '80 van de vorige eeuw uitgezette grote grazers geven, net als hun verwante voorouders, mede vorm aan het landschap. In de jaren '90 werd het uitgangspunt gehanteerd dat zij in het natuurgebied op een 'volledig natuurlijke manier' zouden kunnen leven, waarbij bijvoorbeeld kadavers van dode dieren bleven liggen en de dieren ook bij grote voedseltekorten niet zouden worden bijgevoerd. Deze voor Nederland bijzondere beheervorm leidde naarmate de kuddes groeiden en de dieren door te weinig voedsel verzwakten tot steeds meer discussie onder leken en deskundigen. Beheeraanpassing, waaronder grootschalige afschot van dieren, bleek noodzakelijk. Sinds 2018 is het beheer aangepast en wordt gestuurd op een maximaal aantal grote grazers.
- ↑ Ontwerp Natura 2000-beheerplan Oostvaardersplassen (78). Dienst Landelijk Gebied, Ministerie van Economische Zaken, 2014. p. 5-16